Mystery Island ~4

Zdenerwowany HongKi wyszedł z salonu trzaskając drzwiami.
- Wow! Nieźle się wkurzył. - podsumował perkusista.
Wydaje mi się, że nasz wokalista czuje do SooRi coś więcej niż tylko przyjaźń. Pamiętacie jaki był szczęśliwy gdy wrócił wtedy ze szkoły? Mówił nam wtedy, że odprowadzał SooRi i udało mu się pocałować ją w policzek. - zaczął sobie przypominać lider F.T. Island.
- Nigdy nie zapomnę tego dnia... Był wtedy w tak świetnym humorze, że zjadł nawet brukselki, które JaeJin zrobił na obiad! A przecież ich nie cierpi! - cały zespół wybuchł śmiechem na słowa MinHwan'a.
Niespodziewanie obudziła się para śpiochów. Wyglądali tak uroczo. Byli na wpół przytomni.
- Kiedy wróciliście? -spytał zaspany SeungHyun. - I gdzie jest HongKi?
- HongKi delikatnie mówiąc się zdenerwował. Jest u siebie. - powiedział lider.
-  Pójdę do niego.
SeungHyun poszedł do pokoju wokalisty. Cichutko zapukał po czym wszedł do środka.
- Co chcesz?! - warknął do niego wokalista.
- Czemu się złościsz?
- To nie jest twoja sprawa!
- O co ci chodzi? Czy ja ci coś zrobiłem? - zapytał zdziwiony.
- Po prostu jesteś... Jak ciebie nie było, było lepiej... Myślisz, że zastąpisz WonBin'a*?! Mylisz się! Nie jesteś taki jak on i nigdy nie będziesz! Od początku cię nie lubiłem! Jesteś totalnym beztalenciem. Nawet nie potrafisz dobrze zagrać na gitarze... Daj sobie spokój z zespołem, bo i tak daleko nie zajdziesz... Wróć tam, skąd przyszedłeś, bo tylko nam szkodzisz!
SeungHyun ze łzami w oczach wybiegł z domu. Zaskoczona SooRi wstała z kanapy. Wyjrzała za okno, ale po chłopaku nie było już śladu. Rozzłoszczona dziewczyna poszła do pokoju wokalisty.
- Co mu zrobiłeś?!
- Nic... Po prostu dowiedział się prawdy.
- Jesteś idiotą! Co on ci takiego zrobił? Przecież jesteście najlepszymi kumplami.
- Byliśmy...
- Jesteś naprawdę żałosny. - westchnęła.
- A ty nie lepsza! Znacie się jeden dzień, a ty już chodzisz w jego ciuchach i śpisz z nim...
- Mam cię dość! - wyszła z jego sypialni i wróciła do salonu.
- Ja będę już szła. Mam coś ważnego do załatwienia. Pogadajcie z HongKi'm.
- Ok! Paaa!
Pożegnali się i dziewczyna poszła. Postanowiła znaleźć gitarzystę. Pomyślała, że może być w parku. Gdy rozmawiali, SeungHyun mówił, że lubi tam przychodzić, bo może odpocząć. Wiedzieli o sobie pawie wszystko. SooRi szukała go przez ponad godzinę. Już miała się poddać gdy dostrzegła znajomą czuprynę. Chłopak siedział pod drzewem. Miał podkulone nogi i smutną minę. Było widać, że jeszcze niedawno płakał. Podeszła do niego po cichutku. Usiadła obok bruneta i przytuliła się do niego najmocniej jak umiała. Uśmiechnął się lekko na widok jej czułego gestu.
- Co się stało? - spytała łagodnym głosem.
- Odchodzę z zespołu... HongKi stwierdził, że nie jestem potrzebny, a ja nie mam zamiaru się narzucać. On jest bardziej doświadczony i lepiej wie co będzie dobre dla F.T. Island. - powiedział smutno.
- Nie możesz odejść! - SooRi zaczęła protestować.
- Muszę... Tak będzie dla wszystkich lepiej.
Dziewczyna ciężko westchnęła.
- Chodźmy gdzieś, zapraszam cię na ciasto. - uśmiechnęła się.
- No tobie odmówić to nie mogę! - wstał i złapał ją za dłoń.
Podążali kwiecistą ścieżką przytuleni do siebie. Dziewczyna nachyliła się nad krzakiem białych róż i powąchała jedną.
- Ale pięknie pachną. - rozmarzyła się.
Zerwał jednego kwiatka i wczepił go w jej włosy.
- Jesteś taka śliczna.
SooRi na jego słowa zarumieniła się mocno. Gitarzysta nie mogąc się nią nasycić, ujął jej twarz w dłonie i złożył na jej ustach delikatny pocałunek. Brunetka zastygła w bezruchu. SeungHyun oderwał się od niej i spojrzał głęboko w jej cudne, czekoladowe oczy.
- SooRi... - zaczął niepiewnie. - Jesteś dla mnie kimś więcej niż przyjaciółką... Kocham Cię... Chcesz ze mną być?
- SeungHyun... Ja... - zawahała się. - To za wcześnie, przepraszam...
- W porządku, poczekam. - spuścił głowę.
- Nie smuć się. - poczochrała go po włosach.
Znów zaczęli iść w stronę kawiarni. Dziewczyna dzięki SeungHyun'owi stała się weselsza. Śmierć rodziców mocno ją dotknęła. Jednak nie była jeszcze gotowa na związek z nim. Doszli do restauracji. Wybrali dwuosobowy stolik z widokiem na staw, na którym pływało kilka kaczek i łabędzi. Chłopak odsunął jej krzesło i pozwolił, aby bez żadnych przeszkód usiadła. Zawołali kelnerkę. Po chwili przybyła do nich młoda, zgrabna kobieta. Była naprawdę piękna. Miała długie, kręcone, blond włosy i zielone szkła kontaktowe. Jej cera była idealna, bez żadnej skazy. Figurę również miała niczego sobie. Długonogi ideał. Najdziwniejsze jednak było to, że SeungHyun ani razu na nią nie spojrzał. Był zapatrzony w przyjaciółkę.
- Co podać? - odezwała się kelnerka.
- Dwa razy cisto karmelowe i sok jabłkowy. - odpowiedziała SooRi po krótkiej naradzie z chłopakiem.
Zielonooka skierowała się do kuchni. Zadzwonił telefon nastolatki. Przeprosiła gitarzystę i wyszła na zewnątrz. Dzwoniła DongRa. Dowiedziała się o śmierci rodziców koleżanki. Była z nimi bardzo zżyta. Dziewczyny rozmawiały jeszcze chwilę. Umówiły się jutro na spotkanie. Była sobota, więc miały dużo wolnego czasu. SooRi skończyła rozmowę. Zauważyła niedaleko sylwetkę pewnego brązowowłosego mężczyzny, to był HongKi. Podszedł do niej.
- Co ty tu robisz? - zapytała.
- A co? Nie wolno mi nawet pospacerować? - burknął.
- Nie wkurzaj mnie!
- Może ja lubię denerwować ludzi.
- Jesteś naprawdę dziwny. Skoro masz zamiar mnie wkurzać, to lepiej w ogóle ze mną nie rozmawiaj. Nie będę tracić na ciebie czasu... - nie zdążyła dokończyć, ponieważ HongKi zamknął jej usta swoimi.